Waar men moe van wordt

Nepnieuwsbrengers, roddelaars, kwaadsprekers en vuilspuiers. We kennen ze allemaal. Ze zitten overal: in alle lagen van de bevolking, in alle beroepscategorieën, in elke leeftijdsgroep. Jong, oud, groot, klein, dik, dun, breed, smal, knap, lelijk, slim, dom. Goedgekleed, sjofel aangeschoten, met of zonder diploma, welbespraakt, struikelend over zijn woorden, introvert, extravert, drinkebroer, geheelonthouder.

Daar waar ze vroeger eerder een beperkte impact hadden op café, in de sportclub, op de markt, in familiekring, hebben ze nu met hun polariserende broeders op de sociale media een veel groter podium verkregen waardoor hun negatieve boodschap in veel ruimere kring ingang vindt. De kans om brede lagen van de bevolking met hun alternatieve werkelijkheid en opruiende boodschappen te besmetten is aanzienlijk gestegen met alle gevolgen vandien. Zie de bestorming van het Capitool in de Verenigde Staten en de uit de hand gelopen betogingen in Nederland om slechts de recentste voorbeelden aan te halen.

Corona is niet meer uit het nieuws te branden en neemt de helft tot drie kwart van de radio- en televisiejournaals en de krantenkolommen in beslag. Geen gesprek wordt meer gevoerd zonder een uitgebreide doorloop van de stand der zaken inzake besmettingen, ziekenhuisopnames, patiënten op intensieve zorgen en de uitwerking van de vaccinatiestrategie. Dat stoort een deel van de bevolking mateloos, niet in het minst omdat ze schoon genoeg heeft van de strikte maatregelen die hun het sociale isolement indrijven met als gevolg dat ze vatbaarder worden voor het geroep van verlichte geesten op het internet.

Ik behoor niet tot hen die maatschappijstructuren willen ondermijnen en chaos creëren, omdat hun eigenbelang primeert en ze het ongemak en sluimerend ongenoegen van de mensen ten gevolge van deze pandemie willen uitbuiten om hun bedenkelijke agenda ingang te doen vinden. Ik voel me niet aangesproken door de verspreiders van twijfel in het systeem en hun vertegenwoordigers om het eigen enggeestig programma te kunnen uitrollen. Lees: om als losgeslagen projectiel vrijuit en zonder beperking te kunnen doen waarin zij zin hebben, los van enige empathie voor wie zich dag en nacht inzet voor het welzijn van zijn medeburgers, laat staan met enige begrip voor maatregelen ter bescherming van de kwetsbaarsten onder ons. Met andere woorden: door hen die mateloos egoïsme propageren onder het mom van herovering van de vrijheid.

Daaraan moest ik denken toen me dit gedicht door het hoofd schoot. Ik blijf me vastklampen aan een positieve instelling en een blijvend geloof dat, met een flinke dosis volharding en doorzettingsvermogen, de veerkracht van het overgrote deel van de bevolking uiteindelijk sterker zal blijken dan de negatieve krachten die ons bestel proberen te ondermijnen.