In Turkije werd een rechtszaak tegen de Turkse cartooniste Zehra Ömeroglu aangespannen. Zij werd beschuldigd van criminele obsceniteiten in een cartoon die in 2020 in het satirische tijdschrift LeMan werd gepubliceerd. Op de cartoon was een man te zien die een halfnaakte vrouw besnuffelde terwijl hij zei: “Ik ben tenminste mijn smaak en geur niet verloren.”
De Turkse Raad voor de Bescherming van Minderjarigen stelde dat de tekenfilm artikel 226 van het Wetboek van Strafrecht nr. 5237 zou hebben geschonden en verklaarde: “Het hoofddoel van de cartoon is volledig in strijd met de gebruiken, tradities en het morele begrip van onze samenleving (…) en is erop gericht seksuele opwinding bij de kijker te veroorzaken en daar vervolgens winst uit te halen.” Dergelijk voorval wijst er ons nogmaals op dat de vrijheid van meningsuiting in vele landen niet gegarandeerd is en ook in democratische landen zoals het onze nog steeds bedreigd wordt. Een maandblad zoals het Britse ‘Index On Censorship’ is er het levende bewijs van. Ook deze keer kan je een verhaal uit dit tijdschrift in De Vos lezen. Deze keer van de hand van Ariel Dorfman, beroemd vanwege zijn toneelstuk ‘Death and the Maiden’, die stil staat bij de gevolgen van het ontzeggen van het recht van onderdrukten om hun verhaal te vertellen.

 Zo vind je ook in deze Vos weer (subtiele) verwijzingen naar hetgeen in onze samenleving fout gaat, rechtstreeks en onrechtstreeks, doorheen verhalen, poëzie, badinerende stukjes en kunst. 

Als eerbetoon aan Zehra Ömeroglu publiceer ik een recente cartoon.


Bekijk hier de volledige inhoud.