Nu het Vlaamse openingsweekend achter de rug is en de Strade Bianche de wielerharten helemaal heeft ontsloten, worden de korte buitenlandse rittenkoersen met ingehouden adem gevolgd want beschouwd als voorbereiding op de resem klassiekers die de wielerliefhebber helemaal uit zijn dak zullen doen gaan. De VIP-tenten en de drankenstands verhuizen weer van locatie en zoeken weidsere oorden op. De mensenstroom volgt getrouw. Tijd misschien om ons tentje van de zolder te halen en het op te zetten langs de Vlaamse wegen om, na uitgelaten gesupporter voor de langszoevende wielergoden en een avondlijk hittegevecht tussen onze opgehitste lijven, de lentesterren te gaan tellen, suggereert de student niet zonder zin voor stilistische overdrijving aan zijn geamuseerd luisterende vriendin.
Zij glimlacht om zoveel enthousiasme bij haar wielergekke vriend, die zich een winter lang met veldrijden zoet heeft moeten houden, maar bouwt alvast een waarschuwing in om tubes, kettingen en versnellingen niet te veel de cursussen te laten verdringen die de weg naar een toekomstige loopbaan moeten plaveien. Zoals zo vaak op deze wereld waar de clash der geslachten levens vorm geven, voorkomt de nuchterheid van het vrouwelijk individu dat dingen dreigen te ontsporen zonder daarom het mannelijk individu te fnuiken.
De tent en de slaapzakken mogen. De e-bikes kunnen. De Google routeplanner moet. De voorjaarssappen motiveren. Alles tegen de achtergrond van gejaagd peddelende en opgezweepte rennerslijven die, na een minitieus gemanaged winterinterludium, samen met hun fans de dans der jonge jaren vieren.
