Het viel hem in toen hij op het punt stond een grote omslag bij de Cruyplants, Vastenavondlaan 82, binnen te steken. Hij stond versteend, als de vrouw van Lot op de heuvels rond Sodom, de zending op 8,25 cm van de grijnzende brievenbusmond, en prees zich gezegend dat deze inval hem hier te beurt viel. Dit was het keerpunt. Dit was het einde van een saai, vlak leventje. Eindelijk zou alles zin krijgen. Zingeving: het woord dat zijn geestelijke consulent veelvuldig in de mond had genomen was nu ook in zijn vocabularium opgenomen. Halleluja. Niemand geloofde nog in Hem, maar dankzij Hem kreeg hij perspectief. Het was een gezegend moment en niet toevallig viel dit samen met de dag dat de lente zich manifesteerde.
Hij had altijd geweten dat er iets in hem smeulde dat vroeg of laat tot uitbarsting zou komen, dat hij het juiste ogenblik moest afwachten tot Het Grote Plan hem werd aangereikt. Want de Heer was met hem en had hem tot grootse dingen voorbestemd. Hij was de Zendeling die de problemen van zijn tijd zou oplossen en de aarde een hulplijn toegooien. De mensheid zou met verstomming geslagen worden en zijn naam zou overal opklinken, van in de Kalahariwoestijn tot in Lapland. Binnen afzienbare tijd zou de wereld een betere plaats worden: weg armoede, honger, de kloof tussen arm en rijk, gedaan de werkloosheid, geen conflicten, geen oorlog meer, het einde van de pandemieën, van agressieve virussen die de mensheid teisteren, het einde van de opwarming der aarde en het verdwijnen van zeldzame diersoorten. Noem een probleem en het zou binnen de kortste keren zijn opgelost. Dankzij Het Plan dat tot hem kwam bij gratie van de Heer, onze God. Daarom was zijn job als postbode tijdelijk en kon hij die nu met gerust gemoed opzeggen zodat hij met de zeeën tijd die hem in de schoot vielen aan de slag kon.
Het uitwerken en aan het papier toevertrouwen van Het Grote Plan nam ettelijke maanden in beslag en na al het gezwoeg en gekneed, gesleutel en gecorrigeer, stond hij klaar om zijn arbeid te beëindigen en het openbaar te maken, maar dan haperde de machine en verhinderde hem het slotakkoord in te geven. De wonderen der techniek schoten plotsklaps schromelijk te kort. Hoe hij ook zijn toetsenbord aanviel, betimmerde, streelde of aanhaalde, het bleef halsstarrig weigeren de finale punt te zetten. Overschakelen naar de tablet dan maar of die misschien minder kuren had, maar ook dit kleinere broertje van siliconvalleytechniek had plotseling zijn vermogen om het afsluitend leesteken te reproduceren verloren. Op naar de kleinste spruit van de familie dan, maar ook het minuscule toetsenbord van de smartphone bleek behekst en was niet meer in staat om een ordinair punt te typen.
