Het deksel van de pot

Drinken is zich spiegelen aan de maatschappij. Drinken om plezier te maken. Drinken om stoer te doen. Drinken om te kunnen opscheppen. Drinken om niet buitengesloten te worden. Drinken om te vergeten. Drinken om indruk te maken. Drinken om vrouwen te versieren. Drinken om zich  goed te voelen. Drinken om de eenzaamheid te verdrijven. Drinken uit gewoonte. Drinken uit verwachting. Drinken om zich man te voelen.
Drinken is wanhoop, is vertwijfeling, maar ook euforie. Het is het vervangen van de lege fles.
In een roes springt het deksel van de pot. Je kan de waarheid zeggen. Je kan je hart uitstorten. Je kan die lang onderdrukte ik aan de oppervlakte laten komen. Je kan je angstvrouw benaderen. Je kan de schuwheid van je afgooien.
Leer ze me niet kennen, de vrienden die geen vlieg kwaad doen, in moeilijke momenten op de eerste rij staan om een helpende hand te reiken, maar in benevelde toestand hun onredelijke maat een klap op zijn muil geven; de gedreven politici met een hart voor het volk die boven hun water confraters schofferen en oververhit een reeks geparkeerde auto’s naar de verdoemenis helpen; de grijze muizen, zonder emotie, zonder mening, zonder initiatief, die scheef in de olie plots een discours over het bruine gevaar beginnen af te steken.
Zo krijg je inzicht in de mens. Hoe hij in elkaar steekt. Hoe hij functioneert. Achterbaksheid. Hypocrisie. Vertrapte waarden. De ware aard van de mens wordt verhuld. Iedereen heeft een masker in zijn achterzak. Hetzij om tijdig zijn kwetsbare ik te kunnen dumpen. Hetzij om zijn duistere kantjes weg te moffelen. Hetzij om sociaal niet als een paria te worden beschouwd.
Alcohol helpt. Om de mens in de mens te ontdekken. Of om hem juist op te sluiten.