De laatste weken krijg ik van die vreemde telefoontjes. Of die bouwvergunning niet in orde kan worden gebracht? Of er op de sociale dienst van de gemeente geen plaats vrij is voor de afgestudeerde kleinzoon? Of die parkeerboete niet kan worden geregeld?
Meneer, mevrouw, ik ben geen politicus,slechts een bescheiden oprustgesteldeopa zonder lange arm maar met een kort lontje (als men mij provoceert). Jawel, ik heetGuido Devos en nee, ben (nog) geen Alzheimerpatiënt.
Ik vermoed dat ik verward word met een naamgenoot die een minder rechtlijnige koersvolgt. Om een of andere reden is mijn gsm-nummer in het verkeerde circuitterechtgekomen en rekent men nu op mij om zaken slinks te regelen. Was de oudepolitieke cultuur dan niet afgeserveerd?
Ik beschik over geen unieke naam en in het Vlaamse land lopen er voldoendeequivalenten van mij rond. De ene al rechtschapener dan de ander. Totaal verschillendepersoonlijkheden, maar ook joviale tisten. Toch blijft het akelig aanvoelen dat eenpersoon met een identieke naam dingen doet die haaks op mijn opvattingen staan. Alsofhij daardoor een schandvlek op mijn wezen aanbrengt.
Leuker lijkt mij een naamgenoot die een zekere bekendheid geniet zodat je niet om dehaverklap gebeld wordt door malafide figuren maar door beate bewonderaars. Dan kanje twee dingen doen: compleet negeren en betrokkene fijntjes op zijn vergissing wijzenof het spelletje meespelen en even van de onverwachte aandacht genieten. Ik kies vooroptie twee. We mogen al eens lachen toch?
Wie Koen Wauters heet kan twee Bekende Vlamen in de spiegel zien. De resem KrisPeetersen zullen moeten leven onder de schaduw van hun politieke genan. En wie BartDe Pauw op zijn identiteitskaart heeft staan, zal op zijn stoel beginnen te schuifelen alszijn naam alweer op de radio valt
Gisterenavond was Guido Devos in TerZake te gast. De man is gemeentesecretaris ineen of andere landelijke gemeente en kwam zich verdedigen tegen aantijgingen vangesjoemel. Het voelde aan alsof ik zelf op het matje werd geroepen. Ik kroop stilletjes inmijn grienhoekje en wachtte geduldig tot mijn dochter riep dat de kust vrij was.
