Gutmensch: hij

Bestaat er zoiets als liefde op het eerste gezicht? Het is een romantische gedachte en zodoende te klasseren bij flauwekul. En toch zie je nog naïevelingen die er werkelijk van overtuigd zijn dat ze om de hoek tegen dé liefde van hun leven zullen opbotsen. Mensen die denken op een vernissage bij de eerste oogopslag wanstaltig verliefd te zullen worden. Het verklaart het stijgend aantal depressies, want liefde op het eerste zicht bestaat heus niet en vroeg of laat word je met die realiteit geconfronteerd. De confrontatie stort de kwetsbaarsten in een diep dal waar ze moeilijk uit krabbelen.
Maar hoe onwaarschijnlijk het ook moge klinken, ik werd uit mijn gelijk gelicht. Niet op een vernissage. Niet op de pannekoekenslag van FC Eendracht. Niet in een zelfhulpgroep voor gehoorgestoorden. Erger: op het internet. Na een knipperlichtrelatie van dertien jaar waarin ik veel energie had gestoken en een afkickperiode van een maand of tien, was ik op haar profiel gestoten op Dating 50+. Ze was geen miss België of een model dat een parfum voor mature dames promoot. Ze had wel iets over zich dat me week maakte vanbinnen. Toen we een eerste keer videochatten, voltrok zich het ondenkbare: ik voelde zowaar vlinders in mijn buik.
Het eerste wat me opviel waren haar ogen. Ze straalden immense goedheid uit. Een onbetrouwbaar individu zou halsoverkop zijn leven hebben gebeterd. Ik meende een stralenkrans te zien oplichten. Dat zou een ander geloof op de helling hebben gezet. Ze praatte en praatte en praatte en ik ontdekte een vrouw met een hart, een vrouw naar mijn hart. Help, ik was verloren.