Gutmensch

Ze duwt kuiltjes in het zand. De korrels plakken aan haar voeten, vormen een ring om haar enkels. Bij elke pas spant ze haar beenspieren op. Ze buigt lichtjes voorover om meer kracht te kunnen zetten. De wind staat pal op kop, speelt met haar haar. Ze bereikt de top. Hijgt lichtjes. Dit is de hoogste duin van de streek. Heeft die een naam of staat die gewoon anoniem zichzelf te zijn? Eindelijk leeft ze op. Met dit zicht op de zee. Niet dat indrukwekkende zicht vanop de Kasteelheuvel van Nice. Niet dat betoverende azuurblauw. Eerder grauw en grijs. Maar de essentie staat. Ze ademt vrijheid. De vrijheid van de krijsende meeuwen. Van de surfers op hun plank. De verstikkende beklemming is verwaaid. Hier staat ze. Vrij en vrank. Een zelfbewuste vrouw.
Het water golft in een gestaag tempo, produceert schuimkraagjes die uitrollen op het strand. Ze voelt het speels aan haar tenen kriebelen als het meisje, ginds, dat aan de hand van haar mama voorzichtig de zee in trippelt. Eens was zij dat meisje. Huppelend en springend. Plensend in het nat. In een watergevecht gewikkeld met Christian. De wind kletst de herinneringen in haar gezicht.
Het ruisen van de zee klinkt precies hetzelfde als in haar kindertijd. Alleen klinkt het nu nadrukkelijker. Ervaart ze het bewuster. Vroeger was het achtergrond, nu omlijst het een stemming.
Naar dit moment heeft ze zo lang verlangd. Zo lang dat ze zich zelfs niet kan herinneren wanneer dit verlangen voor het eerst bij haar is opgekomen. Het teruggrijpen naar het paradijselijk geluk is eigen aan de mens. Bij de een duikt het vroeger op dan bij de ander. Het heeft te maken met een gemoedsgesteldheid. Wanneer men zich op een kruispunt van het leven bevindt.
Zij heeft een beslissing genomen. Zij heeft bepaald welke richting uit te gaan. Het maakt haar blij. Op het uitgelatene af.
Ze heeft zin om het uit te schreeuwen. Zoals je het soms in een film ziet. Of in een roman leest. Maar ze durft het niet. Nochtans zou het haar nieuwe ik tot zijn recht laten komen. Een signaal uitsturen. Eens zal ze zich helemaal kunnen losgooien. Als ze zich verder heeft ontwikkeld,
Het meisje is verdwenen. Ze heeft haar herinneringen meegenomen. Ze werpt een laatste blik op de zee, keert zich om en loopt de duin af. Ze heeft besloten om een dagboek te beginnen. Een queeste naar zichzelf.