Halfoktoberweekend. Zondagmorgen. Na een mistige start breekt de zon schoorvoetend door het grijze wolkendek en verspreidt uiteindelijk een behaaglijke warmte over het land. Mens en dier verheugt zich over dit onverwachte toetje na een al bij al toch matige Belgische zomer. Extra treinen worden ingezet in de nazomerse rush naar de kust waar de zelfstandige medemens een staartje aan het hoogseizoen breit. Terrassen zitten overvol, kelners weten niet waar het eerst dorstigen en hongerigen bedienen, fietsenzaken worden druk bezocht, het is aanschuiven geblazen bij traiteurs, broodjeszaken en de betere slager, hotels zien hun bezettingsgraad verrassend stijgen. De vrijetijdseconomie draait op volle toeren.
De dijk is een mierennest. Tussen de flanerende en keuvelende mensen van alle leeftijdsgroepen, slalommen joggers, fietsers, go-carters en hooverboarders. Op het strand genieten velen een laatste keer van de aangename najaarszon. Het zijn niet meer de hoge temperaturen van de hoogzomer en er vallen aanzienlijk minder stoere mannentorso’s en vrijelijk geëtaleerde vrouwenrondingen te bewonderen. De wandelaars langs de zeelijn zijn eerder sportgeschoeid dan blootsvoets en het aantal kinderen dat enthousiast in het water stoeit is minimaal, maar de stemming zit goed, men is blij en opgewekt dat dit nog allemaal mogelijk is in deze periode van het jaar.
Als het weekend voorbij is en het merendeel van de kustgangers opnieuw aan de slag is gegaan, resten er hoofdzakelijk bejaarde koppeltjes voor wie het actieve leven definitief verleden tijd is. De dijk en het strand is hun terrein geworden in dit aangename nazomerweer en het is fijn bejaarde mensen hand in hand te zien sjokken, de glimlach op het door het leven getekende gelaat, genietend van de mooie dagen die hun nog worden gegund. Hoe leuk zou het zijn dit te kunnen vasthouden en in een soort van permanente pensioendroom te kunnen blijven vertoeven. Jammer genoeg is dit een tijdelijk fenomeen, Indian Summer genoemd.
Als de logica wordt gerespecteerd vindt deze traditioneel plaats in de maand september en vormt een hooglijk gewaardeerde epiloog van de zomer. Niets wordt echter nog gegarandeerd in deze snel veranderende wereld. September is al een tijdje achter de rug en eigenlijk verwachten we eerder winderige najaarsdagen en herfststormen dan zomerse temperaturen. Naar verluidt zijn deze warmtedagen het gevolg van de orkaan Ophelia die aanstormende regenwolken op afstand heeft gehouden. Wat desastreuze gevolgen had voor een deeltje van ons continent, werd heilzaam voor een ander deel. Voorlopig, want volgende generaties zullen meer extreme vormen van temperatuurschommelingen aan den lijve ondervinden. Zelfs de waarschuwende vingertjes van bezorgde wetenschappers en de onheilsboodschappen van talrijke Al Gores konden de machthebbers er niet toe aanzetten wereldwijd afdoende maatregelen te treffen om het aankomende natuurgeweld te voorkomen en de gevolgen van de opwarming van de aarde aanzienlijk te verzachten.
