Ik heb in deze Vos mijn keuze opnieuw zichtbaar gemaakt. Je krijgt hier dus stukjes en verhalen die geïnspireerd werden door wat ik rondom mij heen heb gezien en niet zo fijn vond. Ook wat er zich momenteel aan de overkant van de oceaan afspeelt komt even aan bod. Ik heb het weliswaar niet beschreven maar in een gemanipuleerd schilderij aangekaart. Die gelegenheid kon ik niet laten voorbijgaan.

De toestanden die ik in mijn stukjes en verhalen aanraak zijn slechts klein bier in vergelijking met wat er zich in bepaalde landen afspeelt. Dat bewijst de Wit-Russische schrijver Alhierd Bacharevič met zijn lang verhaal ‘Strafcommando’. Opgejaagd worden door een groep soldaten omdat je niet denkt zoals de overheid het voorschrijft gebeurt hier vooralsnog niet, maar gezien regeringen in alsmaar meer (Europese) landen steeds verder naar het extreme opschuiven, lijkt zo’n toekomstbeeld niet langer een utopie. Ik heb het verhaal vertaald met de steun van mijn vriend AI. Hierdoor heb ik onrechtstreeks de vinger op een andere wonde gelegd: de wonde van het zachtjesaan verdwijnen van het menselijke in de mens. Het is een onrustwekkend fenomeen. Er werden reeds visionaire romans over geschreven en ik ben zeker dat er nog talrijke zullen volgen, omdat literatuur nu eenmaal ook deze taak op zich heeft genomen.